Met een heel eigen vormen taal, druktechniek (old school) en type ondergrond maakt Martijn compacte composities. Alsof hij schildert met een drukpers waarbij hij stempels als kwaststreek gebruikt. Abstracte onderwerpen van kleur en vorm schrijven samen het verhaal. Het werk van Martijn is in elkaar gevlochten, prints zijn gelaagd en doorwerkt waardoor er een nieuwe structuur en huid ontstaat. Juist daar waar het schuurt is de grens die Martijn steeds op zoekt in zijn werk.

Martijn wil de tijd vangen, de wereld als in een filmstill, het moment van de dag vastleggen. Soms met heldere, maar ook vaak met vergrijsde, haast humeurige ritmes van kleur en vorm. Als een colorist gebruikt hij kleurtinten die verschuiven van roze naar oranje, van ijsblauw naar violet of van leverkleur naar fluor-oranje.

Tijdens het proces van drukken ontdekt Martijn steeds een soort omkeringspunt, een manier om het beeld weer volledig van betekenis, huid en structuur te laten veranderen. Het is altijd een reactie op een print die eraan voorafging. Als een beelddenker keert hij letters en vormen om, wordt taal beeldend waardoor een ritmisch en kleurrijk nieuw beeld ontstaat. Martijn geeft zich als het ware over aan de gebeurtenissen van de handeling; ritme, herhaling, kleurcontrast en vorm. Het maken van de stempel, het inrollen van de stempelvorm, het mengen van een kleur. Zo ontstaan er steeds tegenstrijdigheden die naast elkaar mogen bestaan.